Veel mensen dromen ervan, slechts een paar doen het: voor een langere periode de auto pakken en wel zien waar je uitkomt. Bart en Annelouc durfden het aan en reden begin 2021 weg in hun Toyota Land Cruiser. Maar hoe gaat het nu met ze? Tijd voor een update!
Jullie zijn nu ruim twee maanden in Iran. Hoe ervaren jullie dit land?
Bart: “Het reizen hier is heerlijk. We doen ons best om de cultuur te leren kennen door de taal te leren (Farsi). Deze taalbarrière levert soms hilarische momenten op. Laatst kregen we een blik bonen in tomatensaus terwijl we koffiebonen bedoelden. Daarnaast zijn de Iraniërs enorm beleefd. Ja zeggen maar eigenlijk nee bedoelen. Dit sociale gebaar heet ‘Taarof’. We checken minimaal drie keer of iemand echt ‘ja’ bedoelt als ze ons iets aanbieden. Ondertussen herkennen we de echte ‘ja’ beter door de lichaamstaal te lezen.”
Annelouc: “Vorige week vierde heel Iran ’Nowruz’, Iraans nieuwjaar. Iedereen was vrij en vakantie aan het vieren. Vakantie in Iran betekent met de gehele familie picknicken. Overal, langs de weg en in de parken, zaten groepjes mensen gezellig bij elkaar. Op een dag waren we aan het lunchen toen we aangesproken werden door een gezin in de auto. “Welkom in Iran! Kom je mee picknicken?” We bedankten vriendelijk voor het aanbod. We wisten niet zeker of het Taarof was en waren immers net zelf aan het lunchen.”
Annelouc: "Toen we doorreden kwamen we dezelfde man weer tegen. Hij sprong op de weg en begon wild naar ons te zwaaien. Samen met 20 andere familieleden zat hij op een grasje langs de weg. Voor we het wisten zaten ook wij gestationeerd, ik bij de vrouwen en Bart kreeg een zaag in zijn handen gedrukt om samen met de andere mannen hout te regelen voor de barbecue. Een heerlijke picknick volgde. Gesprekken gingen vooral via handgebaren aangezien we elkaars taal niet spraken. Drie uur laten zaten we met volle maag weer in de auto. Wat een avontuur!”
Hoe doet Ted het in Iran?
Bart: "Het gebeurt regelmatig dat een asfalt weg verandert in een weg vol kuilen, stenen of een echte ‘dirt road’. We kijken elkaar dan met een glimlach aan, daar is Ted op zijn best. Laatst reden we naar een prachtig meer via een onverharde weg. Het had een aantal pittige stukken met schuine bochten met diepe kuilen. Het is fijn om dan met zo’n stevige en hoge auto te rijden. Met een busje was je al lang omgekeerd. Wij genieten het meeste van dit soort plekjes, afgelegen en in de natuur."
Annelouc: "Veel mensen vragen of we al problemen hebben gehad met de auto. We reizen nu immers al een jaar. We zijn blij dat we tot nu toe weinig issues hebben gehad en alles hebben kunnen oplossen. Laatst zagen we dat er wat olie lekte. Na wat belletjes met auto-vrienden en een blik in het ‘Toyota Sleutel handboek’, konden we het euvel zelf oplossen. De techniek van de auto is eenvoudig, er is bijvoorbeeld geen uitleesapparaat nodig. Dat maakt het een hele comfortabele reisauto in dit soort landen”.
Wat hebben jullie nog meer meegemaakt?
Annelouc: "Na Nowruz is het momenteel Ramadan. Iran is een Islamitisch land en wordt ook volgens deze gedachte bestuurd. We passen ons aan door niet in het openbaar te eten, ook al is er een uitzondering voor reizigers. Overdag zijn alle eetgelegenheden gesloten, in de avond is het een groot feest na zonsondergang. Families komen bij elkaar en eten gezamenlijk. Het is bijzonder voor ons om zulke events mee te maken en er meer over te leren.”
Bart: “Water is niet in alle delen van Iran vanzelfsprekend. Immers grote gebieden van het land bestaan uit woestijn. In de Lut woestijn vonden we bijvoorbeeld alleen zout water. In Bushehr, een grote stad aan de kust, is er voor de huishoudens om de dag water. Dit maakt dat wij ook anders met ons watergebruik omgaan. In de woestijn leerden we bijvoorbeeld om onze afwas te doen met het fijne woestijnzand, dit werkte perfect. We verbruiken ongeveer 7 liter water per dag, waarvan we het meeste drinken. Dat is een enorm contrast met ons leven in Nederland.”
Waar gaat de reis verder naartoe?
Annelouc: “We hebben nog een maand over op ons visum. We kijken er naar uit om het groene noorden te ontdekken. Een groot verschil met de droogte en woestijn die we in het zuiden van het land gezien hebben. In het noorden schijnen prachtige bergen met bossen te zijn. Hier kunnen we Ted op de proef stellen op de onverharde wegen.”